Dysonans – powieść Krzysztofa Koguta

„Dysonans” Krzysztofa Koguta to powieść przygodowa napisana w formie pamiętnika. Autor pokazuje w niej człowieka, jako jednostkę życia społecznego nacechowaną pewnymi indywidualnymi wartościami moralnymi. Instynktowna natura ludzka bez przerwy miesza się tu z nabytym doświadczeniem. W świecie przepełnionym materializmem człowiek w swojej pierwotnej postaci nie istnieje – zatraca się w życiu nowoczesnym i dąży do szybkiego wzbogacania się. Słaby jest ten, kto nie potrafi dopasować się do rytmu życia we współczesności. Bohater powieści jest niespójną jednostką, elementem niepasującym do reszty, o innym sposobie myślenia. Czuje, że w swoich rozważaniach jest sam i wokół nie ma nikogo podobnego do niego. Jego odosobnienie oraz niechęć do współczesnej typowości ludzkiej, której normy zachowań grzecznościowych znacząco obniżyły swój poziom, wyraża się niemal bez przerwy w prowadzonych zapiskach. Krytyce nowoczesności przeciwstawia podziw, jakim darzy środowisko naturalne oraz ludzi żyjących w zgodzie z przyrodą. Coraz trudniej jest mu żyć w szarym mieście, gdzie kultura praktycznie nie istnieje, a społeczeństwo pogrąża się w konsumpcji i nie liczy się z dobrem ogólnym. Mężczyzna zdaje sobie sprawę, że nigdy już nie zazna szczęścia, na co wskazują jego udokumentowane fotografiami wspomnienia z odległej przeszłości. Jedynym rozwiązaniem zdaje się być porzucenie dotychczasowego życia i podróż w miejsce wolne od jakichkolwiek zmartwień. Czy uda mu się odnaleźć spokój poprzez całkowite odizolowanie od społeczeństwa i ucieczkę?