Mucha

Pod intrygującym tytułem kryją się wulkaniczne pasje, skomplikowane intrygi  i poplątane wątki, bezgraniczne parcie do władzy i pieniędzy, bezwzględne wyrachowanie, przemoc i perfidia, wywiady i kontrwywiady, szpiedzy i agenci, poetyckie zrywy i natchnienia, skwaśniała śmietanka towarzyska na marginesie społecznym i – zupełnie odwrotnie – lingwistyka zastosowana do celów użytkowych, niezmiennie zmienna, jak poglądy polityka, piękna, wyrafinowana kobieta z odpowiedniego towarzystwa, oszukany mąż i wyprowadzony w pole golfowe amator łatwych przygód.

Książka napisana jest prostym i przyjemnym językiem, dzięki czemu czyta się ją bardzo szybko. Sam styl pisania mnie zachwycił. Jeszcze nie czytałam sensacji napisanej w tak nietypowy sposób. Ten styl zdecydowanie wyróżnia Janowskiego od pozostałych autorów. Dla mnie to wielki plus, ponieważ uwielbiam książki, które mnie czymś zaskoczą. Bardzo interesująca jest też grafika książki. Tytuł „Mucha”, który ma kolor czerwony i się rozmazuje, wskazuje, że to niezwykła powieść. Obrazek diabła, żonglującego ludzkimi czaszkami, również wiele mówi o książce. To wskazanie na parcie do władzy i trzymanie się jej bez względu na wszystko. Kolejny plus dla osób, które nie lubią zbyt długo czytać naraz: książka ma zaledwie 134 strony. To wszystko sprawiło, że pochłonęłam tę powieść w zaledwie dwie godziny.

Jak najbardziej polecam tę powieść wszystkim czytelnikom. Szczególnie tym, którzy lubią sensacje. Sądzę, że spodoba się każdemu, niezależnie od wieku i płci. Jeśli lubisz intrygi, szpiegów, zdobywanie władzy przez przemoc to jest powieść dla Ciebie. To lekka, choć czasem nieprzyjemna historia. Dobra pozycja na weekend.
Jestem zachwycona samym stylem pisania autora i na pewno na tej książce nie skończę. Zajrzę też do kolejnych powieści Janowskiego, które mam nadzieję będą równie dobre, co „Mucha”.

Lektura tylko dla dorosłych!
Nie dla przedszkolanek w ciąży!

Wydaje się bez przepisu lekarza.
Dziękujemy za uwagę.