Gest Kozakiewicza. 30 lipca 1980 roku Władysław Kozakiewicz pokazał swój słynny gest sowieckim kibicom, którzy go wygwizdali.
Pod koniec lat 70. stało się jasne, że Polacy nie przepadają za Rosjanami. Odwrotna sytuacja była prawdopodobnie również prawdziwa. Władysław Kozakiewicz odczuł to osobiście na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 30 lipca 1980 roku.
Jeszcze przed rozpoczęciem Letnich Igrzysk Olimpijskich w 1980 r. naznaczone były kontrowersjami, ponieważ 64 kraje dołączyły do Stanów Zjednoczonych, bojkotując igrzyska w proteście przeciwko sowieckiej inwazji na Afganistan w 1979 r.
Tłum, który kibicował radzieckiemu skoczkowi Konstantinowi Wołkowowi, buczał, syczał, szydził i gwizdał podczas występu Kozakiewicza. Po pobiciu rekordu świata 5,78 m, 30 lipca 1980 roku Kozakiewicz podskoczył z radości, odwrócił się do widzów, położył lewą rękę na prawym ramieniu i zacisnął pięść, unosząc ją na przekór sowieckiemu tłumowi.
Zdjęcia z incydentu krążyły po całym świecie, z wyjątkiem Związku Radzieckiego i jego krajów satelickich. Mimo że wydarzenie było transmitowane na żywo w telewizji w wielu krajach bloku komunistycznego.
Po igrzyskach ambasador radziecki w Polsce był wściekły na Kozakiewicza i chciał, aby stracił medal za „brak szacunku dla narodu radzieckiego”. Oficjalna odpowiedź polskiego rządu była taka, że gest był mimowolnym skurczem mięśni spowodowanym wysiłkiem fizycznym.
Kiedy wrócił do Polski w 1980 roku, gest Kozakiewicza spotkał się z ogromnym poparciem polskiej opinii publicznej. Było to świadectwem ich niechęci do sowieckiej kontroli nad Europą Wschodnią.(W ciągu niespełna dwóch miesięcy w Polsce trwały strajki robotnicze, które doprowadziły do powstania związku zawodowego „Solidarność”.).
W kulturze polskiej „gest Kozakiewicza” wciąż postrzegany jest jako symbol oporu. Po aferze w Moskwie Władysław Kozakiewicz przestał być postacią pożądaną wśród wiernych PZPR działaczy sportowych.
W rezultacie musiał znosić niesprawiedliwe traktowanie. W 1985 roku, kiedy władze zabroniły mu udziału w międzynarodowych zawodach sportowych, podjął się wyjazdu na turniej do Niemiec i już nie wrócił. Otrzymał obywatelstwo niemieckie, a nawet brał udział w kilku turniejach dla niemieckiej drużyny lekkoatletycznej. W latach 1986-1988 był mistrzem Niemiec w skoku o tyczce.
Gest, który wykonał Kozakiewicz, nazywany jest bras d’honneur (po francusku), policzkiem iberyjskim (po hiszpańsku „corte de manga”). Aby wykonać gest, ramię jest zgięte w kształcie litery L, z pięścią skierowaną do góry; druga ręka następnie chwyta biceps zgiętego ramienia, gdy jest ono stanowczo unoszone do pozycji pionowej. Ma to samo znaczenie, co pokazanie palca, choć często kojarzy się z wyrażeniem „Wal się”. Czasami, aby podkreślić wymowę gestu, środkowy palec zgiętej dłoni jest uniesiony.
Definicja zwrotu “bras d’honneur” wulgarny i obsceniczny gest wyrażający głęboką pogardę odczuwaną wobec osoby, do której jest skierowany. Gwałtowny gest potępienia, polegający na stukaniu prawą ręką w zgięcie łokcia przy równoczesnym prostowaniu lewego przedramienia.
Gest Kozakiewicza – potoczna polska nazwa gestu obraźliwego (znanego również jako „wał”), który polega na zgięciu jednej ręki w łokciu i złapaniu jej ramienia drugą ręką. Ten gest wywodzi się z francuskiego „bras d’honneur” (ramię honoru), które jest uważane za nieprzyzwoite ze względu na fonetyczne podobieństwo do fallusa. Gest Władysława Kozakiewicza stał się dla Polaków symbolem podczas strajków solidarnościowych, a jego samego okrzyknięto go bohaterem narodowym.
