Leczenie ortodontyczne w praktyce
Jak wygląda leczenie ortodontyczne?
Decydując się na rozpoczęcie leczenia ortodontycznego, należy w pierwszej kolejności zapisać się na wizytę u ortodonty, podczas której zostanie przeprowadzony wywiad lekarski. Jest to niezbędne do znalezienia powodu wady zgryzu i zmienienia nawyków mających negatywny wpływ na stan uzębienia. Przeprowadza się badanie jamy ustnej, ortodonta ogląda twarz pacjenta z różnych stron. Wszystko to służy zdiagnozowaniu rodzaju zaburzenia i stopnia zaawansowania wady zgryzu. Następnym krokiem jest pobranie wycisków szczęki i żuchwy, co posłuży do wykonania modelu gipsowego uzębienia. Na jego podstawie można ustalić dalsze działania, czyli opracować szczegółowy plan leczenia. Niezbędne są oczywiście nie tylko modele diagnostyczne, ale też zdjęcia rentgenowskie i celadometryczne.
Mając już zaplanowane leczenie ortodontyczne, można przejść do założenia aparatu. Te tradycyjne nakleja się na zęby przy pomocy niewielkich zamków i specjalnego kleju. Aparat stały scala się drucikiem. Kluczowym krokiem jest precyzyjna aplikacja zamków, które to właśnie decydują o efektach leczenia. Wiele osób kojarzy zakładanie aparatu z czymś bolesnym, ale nie ma żadnych powodów do obaw. Wszystko przebiega bezboleśnie i zajmuje zwykle nie więcej niż godzinę w przypadku obu łuków lub krócej, jeśli aparat ma być pojedynczy – górny lub dolny. Inaczej wygląda to przy tym ruchomym, który zakładany i zdejmowany jest przez pacjenta. Ortodonta tylko go przekazuje i instruuje, jak powinno się go użytkować i przez ile godzin nosić dziennie.
Po założeniu aparatu ortodontycznego konieczne jest przychodzenie na wizyty kontrolne, które służą kontrolowaniu zmian zachodzących w jamie ustnej, czyli przebiegu leczenia i postępów. Nie wystarczy raz założyć aparatu na zęby i czekać aż do zakończenia leczenia, bo w ten sposób żadna wada zgryzu nie zostanie wyleczona. To właśnie ortodonta odpowiada za odpowiednie prowadzenie leczenia, aparat musi być stale kontrolowany. Średnio wizyta kontrolna odbywa się co miesiąc lub maksymalnie co sześć tygodni. Większą swobodę mają pacjenci z aparatem ruchomym – od 2 do 3 miesięcy. Końcem jest leczenie retencyjne, nazywane stabilizacyjnym. Następuje ono po zdjęciu aparatu stałego, na miejsce którego zakłada się retencyjny, niezbędny do utrzymania uzyskanych rezultatów leczenia. Często jest to bezbarwna nakładka do noszenia przez kilka godzin dziennie.
