CHWILE. Część pierwsza. Kurza pamięć
Obiegowe powiedzenie głosi, że z rodziną dobrze wychodzi się tylko na zdjęciu. Najogólniej oznacza to, że na rodzinie nie można polegać. Jednak książka Wiesława Trawy „CHWILE. Część pierwsza. Kurza pamięć” zdaje się temu powiedzeniu zaprzeczać. Jest to bowiem opowieść o rodzinie, w które więzy krwi są bardzo ważne, od której nie chce się uciekać nawet wtedy, gdy nie wszystko pomyślnie się układa.
Wolność i swoboda? A co to jest niby i dla kogo? Ja ich nie potrzebuję. Bardzo dobrze mi w życiu, gdy jestem w domu, gdy zawsze mam obok siebie tych, których kocham, którzy mnie kochają, na których zawsze mogę liczyć.
To słowa głównego bohatera i jednocześnie autora książki. Opisuje w niej, z perspektywy własnych przeżyć, swoją najbliższą rodzinę: Mamunię, Tatunia, braci, siostry i ciocie oraz wujków. Poznajemy ich poprzez różne wydarzenia, na podstawie których możemy poznać każdego z nich z osobna, ich charaktery, poglądy, wrażliwość… Budowa tej opowieści przypomina malarstwo impresjonistyczne. Obrazy są zlepione z plamek, „fleszy”, które układają się w pełen ciepła obraz familii Wiesława Trawy.
Opowieść jest umiejscowiona na Ziemiach Odzyskanych w okresie od końca II wojny światowej do lat 70. W tle bardzo rzadko, ale pojawiają się aluzje polityczne, komentarze nie tylko do panującego wówczas systemu politycznego, ale i postaw ludzi, czasami oportunistycznych, czasami zbuntowanych, jednak najczęściej próbujących się z tą rzeczywistością jakoś ułożyć.
Rodzina bohatera „Chwil…” jest dość zamożna. Prowadzona przez Tatunia działalność ogrodnicza pozwala jego najbliższym żyć na – jak na tamte czasy- przyzwoitym poziomie. To powoduje, że nie dostajemy od autora opisu życia przeciętnej rodziny w PRL-u. Ale przecież nie o to w tej książce chodzi. „Chwile…” są bardzo osobistym wyznaniem wiary autora w wartość rodziny i składanym jej hołdem.
