Opowiadania człowieka jakby stąd
„Opowiadania człowieka jakby stąd” są zbiorem utworów przedstawiających kilka aspektów miłości. Pokazują one jej prymat nad innymi uczuciami. Nie bez powodu tematyka miłości pojawia się chyba najczęściej we wszystkich artystycznych przekazach już od wieków. Na przestrzeni dziejów nic tak naprawdę nie zmienia się w kwestii tych najwyższych uczuć. Jedyne co rozróżnia miłość naszych czasów od tej na przykład z wieku Szekspira, to rodzaj nośników i sposób przekazu tego pięknego uczucia. Ale tak naprawdę te różnice są niewielkie. Rodzaj słów, zdrobnień, szepty i gesty wciąż pozostają identyczne. Nie zmieniają się również reakcje ludzi zakochanych jak i porzucanych przez miłość. Już wielcy Mistrzowie pióra poprzednich wieków pisali o dramatycznych skutkach przeżywania nieszczęśliwych miłości, a także o życiodajnej wodzie, którą dla człowieka jest prawdziwe uczucie. Wielu kończyło ze sobą w imię utraconych miłości, wpadało w obłęd, traciło zmysły. Szczęśliwcy pozostający w okowach miłości tworzyli, rozwijali się, stawali się piękniejsi dla siebie i dla otocznia. Obdarzeni prawdziwą miłością roztaczali wokół siebie piękną, pozytywną aurą, której nie można było przeoczyć. Dziś jest całkiem podobnie, nawet jeśli piękne słowa przesycone ciepłem i namiętnością wypowiadane są przez telefony komórkowe, zawierane są w licznych smsach, a nie pisane na zwojach papieru i pieczętowane gorącym woskiem, cel pozostaje ten sam. To odwieczne pragnienie w człowieku okazania drugiej, wybranej osobie w najczulszy i najdelikatniejszy sposób swojego oddania i zaangażowania. Słowami , spojrzeniem dotykiem człowiek oddaje to co ma najcenniejsze, oddaje samego siebie.
