Współczesna strategia rehabilitacji po naprawach biologicznych chrząstki stawowej.
Dzięki postępowi medycyny, pacjenci mogą cieszyć się zdrowiem coraz dłużej i w pełni korzystać z życia. Stale zwiększające się możliwości zarówno techniczne jak i naukowe dają lekarzom szanse działania w coraz to nowych obszarach.
Ten rozwój zauważalny jest również w ortopedii, dziedzinie, która zajmuje się powrotem do prawidłowego działania aparatu ruchu. Obecny kierunek w którym zmierza, ma na celu jak najbardziej zbliżyć proces leczenia do naturalnych warunków panujących w ludzkim organizmie. Utrzymanie lub odtwarzanie warunków panujących w nieuszkodzonym stawie jest dziś najważniejszym zadaniem medycyny regeneracyjnej opartej o naprawy biologiczne.
Jednym z elementów stawowych odpowiadających za prawidłowy przebieg ruchu w stawie oraz dobrą amortyzację podczas czynności wykonywanych przez człowieka takich jak chodzenie, bieganie, skoki jest pokrywająca powierzchnie stawowe chrząstka stawowa. Chrząstka jest strukturą która dobrze absorbuje niekorzystne siły działające na stawy człowieka. Jednak zbyt duży nacisk lub gwałtowny uraz może prowadzić do jej uszkodzenia, czego efektem będzie upośledzenie jej działania. Bardzo słabo rozwinięty układ krążenia w obrębie chrząstki stawowej będzie utrudniał jej gojenie co może prowadzić do dalszego jej zniszczenia. Ubytek w obrębie chrząstki będzie sprawiał pacjentowi ból a co za tym idzie ograniczenia w wykonywaniu wielu czynności codziennych oraz sportu.
Ratunkiem dla uszkodzonej chrząstki są zabiegi chirurgiczne mające na celu wspomagać organizm w procesie regeneracji tej struktury stawowej. Zabieg dostosowany do potrzeb konkretnego przypadku daje możliwość uratowania stawu przed jego przedwczesnym zwyrodnieniem. W efekcie uratowanie chrząstki może doprowadzić do wydłużenia żywotności aparatu ruchu bez konieczności zbyt szybkiej endoprotezoplastyki.
Stale rozwijająca się technika operacyjna, stawia nowe wyzwania również w dziedzinie rehabilitacji. Istnieje potrzeba dostosowywania strategii leczenia pooperacyjnego w ramach szeroko rozumianej fizjoterapii. Ten rozwój wymaga od zespołu rehabilitacyjnego ścisłej współpracy z lekarzem i wspólnego ustalania zasad pracy opartych o znajomość przebiegu gojenia, techniki operacyjnej, zastosowanych materiałów oraz mechaniki operowanego stawu.
mgr Piotr Kotajny